MODAL KERJA

PENGURUSAN MODAL KERJA

Menguruskan tukaran matawang asing berhubungkait dengan tugas yang dilakukan pegawai kewangan perniagaan antarabangsa iaitu – menguruskan modal kerja atau tunai. Tugas ini adalah rumit bagi syarikat multi-nasional (MNC) berbanding syarikat domestik. Pegawai Kewangan MNC perlu mengambilkira kedudukan modal kerja syarikat bagi setiap anak syarikat luar negaranya dan dalam matawang dimana anak syarikat menjalankan perniagaan serta untuk syarikat secara keseluruhannya.

Contohnya Singapore Airlines kebiasaannya menggunakan lebih daripada 20 matawang asing dalam operasinya, dan pegawai kewangannya perlu memantau pegangan setiap matawang tersebut. Dalam proses tersebut, beliau mestilah mengimbangi 3 matlamat kewangan korporat iaitu:

1.         Mengurangkan baki modal kerja.

2.         Mengurangkan kos pertukaran matawang.

3.         Mengurangkan risiko tukaran matawang asing.

MENGURANGKAN BAKI MODAL KERJA

     Pegawai kewangan berusaha untuk meminimumkan baki modal kerja syarikat. Sama ada syarikat domestik atau antarabangsa, kedua-dua harus memegang modal kerja kerana 2 perkara – untuk memudahkan transaksi sehari-hari dan untuk menampung keperluan tunai tak terjangka ke atas firma. Syarikat pasti tidak mahu mengalami masalah kekurangan tunai dalam tangan untuk membayar pekerja / pembekal kerana akan mengakibatkan:

a.  Terpaksa membuat pinjaman kecemasan yang pastinya mahal/merugikan.

b.  Menjatuhkan reputasi syarikat yang mungkin menyebabkan pembekal/peminjam untuk 
memberi kredit di masa akan datang.

     Namun kadar pulangan modal kerja adalah terlalu rendah, dan pegawai kewangan lebih suka untuk mendapatkan kadar pulangan yang tinggi sekiranya boleh dengan melabur dana lebihan dalam bentuk selain tunai. Oleh itu, mereka perlu mengimbangi antara keperluan syarikat untuk tunai dengan kos melepas bagi memegang aset kewangan syarikat dalam bentuk pulangan yang rendah.

PENGURUSAN TUNAI BERPUSAT

-  adalah satu cara syarikat multi-nasional (MNC) boleh mengurangkan pegangan tunai seluruh syarikat.

-  pengurus tunai berpusat, yang biasanya staf perbendaharaan MNC bertanggungjawab mengkoordinasi aliran tunai MNC. Setiap anak syarikat MNC menghantar laporan tunai harian dan analisis anak syarikat ke atas baki tunai  yang dijangka dan diperlukan dalam jangka masa pendek, sama ada dalam tempoh seminggu hinggalah sebulan, bergantung kepada keperluan operasi syarikat utama.

-  Laporan ini kemudian disusun oleh pengurus tunai berpusat yang menggunakan maklumat tersebut untuk mengurangkan baki ‘berjaga-jaga’ (seperti yang dinyatakan terdahulu) pegangan syarikat keseluruhannya dan merancang pelaburan jangka pendek  dan strategi pinjaman untuk syarikat.

-  Daripada setiap anak syarikat menyimpan baki tunai ‘berjaga-jaga’, pengurus tunai berpusat akan mengarahkan setiap anak syarikat untuk menghantar lebihan tunai di akaun bank korporat berpusat. Oleh itu, sekiranya ada anak syarikat yang memerlukan tunai yang lebih, ia boleh mendapatkan daripada sumber ini. Kekurangan tunai bagi satu anak syarikat akan diimbangi dengan lebihan tunai anak syarikat yang lain.

KELEBIHAN

1.  Pengurus tunai berpusat boleh mencari peluang pelaburan jangka pendek bagi lebihan tunai dan memantau perubahan yang dijangka dalam nilai matawang asing.
2.  Mengurangkan bilangan pakar kewangan yang terlatih dan staf bergaji tinggi yang diperlukan syarikat.
3.  Lebih efisyen dan kos efektif apabila maklumat kewangan dan pembuat keputusan disatukan bagi satu MNC berbanding setiap anak syarikat membangunkan pakar kewangan.

MENGURANGKAN KOS PERTUKARAN MATAWANG

     Anak syarikat perniagaan antarabangsa biasanya akan menjual dan membeli alat ganti dan barangan siap antara di kalangan mereka sendiri.

Contoh: Samsung mempunyai kilang pemasangan serta syarikat pembekalan dan pemasangan di seluruh dunia. Pemindahan alat ganti dan barangan siap di kalangan mereka mewujudkan invois yang banyak dan pemindahan dana yang kerap serta menyebabkan pertukaran matawang yang mungkin tinggi dan merugikan.

Lihat gambar rajah di atas, perdagangan yang berlaku bagi 3 negara keseluruhannya berjumlah $21 juta (1+3+6+4+5+2)(menggunakan denominasi USD bagi memudahkan penerangan). Sekiranya kos pertukaran matawang bagi keenam-enam transaksi tersebut berjumlah 0.5% daripada nilai keseluruhan, ini bermakna Samsung membayar $105,000 ($21 juta x 0.5%) untuk kos pertukaran matawang bagi transaksi antara anak syarikatnya.

BILATERAL NETTING

Boleh dilaksanakan apabila 2 anak syarikat menjelaskan ‘invois bersama’ mereka. Rujuk gambar rajah yang sama. Syarikat British perlu membayar syarikat Mexico $3 juta nilai pound ke peso manakala syarikat Mexico perlu membayar syarikat British $1 juta nilai peso ke pound. Dengan mengaplikasi konsep bilateral netting, hanya syarikat British perlu membayar syarikat Mexico sebanyak $2 juta nilai pound ke peso.  Dengan ini, kos pertukaran matawang boleh dikurangkan sebanyak $10,000 ($2 juta x 0.5%).

MULTILATERAL NETTING

Konsep yang sama dipraktikkan seperti bilateral netting tapi melibatkan 3 atau lebih unit perniagaan.

MENGURANGKAN RISIKO TUKARAN MATAWANG ASING

     Pegawai Kewangan juga mencampurkan pelbagai matawang bagi menjadikan modal kerja syarikat untuk mengurangkan risiko tukaran matawang asing. Syarikat biasanya menggunakan strategi leads and lags sebagai usaha meningkatkan pegangan bersih matawang yang dijangka meningkat nilainya dan mengurangkan pegangan bersih matawang yang dijangka akan menurun nilainya.

     Contoh: jika Thai baht dijangka jatuh nilainya, pegawai kewangan akan cuba meminimumkan aset cair syarikat MNC dalam baht, dengan cara meminta bayaran segera/awal bagi akaun bakal terima dalam denominasi baht. Dia juga akan berusaha meningkatkan liabiliti jangka pendek syarikat, contohnya dengan melewatkan pembayaran dalam akaun dibayar. Sebaliknya, jika nilai Mexican peso dijangka akan meningkat, pegawai kewangan akan cuba memaksimakan pegangan bersih peso dengan cara berlawanan dari yang diterangkan tadi.

     Contoh: Avon telah menggunakan taktik ini semasa krisis matawang Asia pada 1997. Ia membeli kebanyakan bahan mentah yang diperlukan oleh kilang tempatan Asia, keperluan modal kerja kilang dibekalkan oleh bank tempatan dengan bayaran pinjaman menggunakan matawang tempatan. Oleh itu Avon telah meningkatkan liabilitinya dalam nilai matawang yang rendah seperti RM, rupiah dan peso. Anak syarikat di Asia perlu menghantar hasil perbelanjaan ke ibu pejabat setiap minggu berbanding setiap bulan pada waktu ekonomi stabil. Dengan cara ini, Avon telah mengurangkan pegangan matawang yang berisiko ini.